Γεννήθηκα στη Βραζιλία από Έλληνες γονείς.

Στα επτά μου μπήκα για πρώτη φορά σε σκοτεινό θάλαμο και μαγεύτηκα. Θυμάμαι την φωτογραφία του κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερου κι ερασιτέχνη φωτογράφου αδελφού μου: έναν ιπτάμενο δίσκο πάνω από το σπίτι μας. Σε μια εποχή χωρίς photoshop δεν μπορούσε παρά να είναι αληθινός…

Δέκα ετών, φωτογράφησα με την Yashica της μητέρας μου το ηλιοβασίλεμα του Πόρου να τρυπώνει στην καμινάδα του φούρναρη. Ήταν η στιγμή που αποφάσισα να γίνω φωτογράφος.

 Απόφοιτος από τη σχολή Σταυράκου, ξεκίνησα την περιπετειώδη διαδρομή μου στη φωτογραφία, μια διαδρομή που μετρά ως σήμερα τριάντα χρόνια πολύπλευρης εμπειρίας πίσω από το φακό.

Η στιγμή, το φως, οι σκιές, οι φιγούρες, η κίνηση,  τα συναισθήματα. Η διεργασία εντός μου. Η ταύτιση. Η αποκάλυψη της εικόνας είναι το πάθος. Η λεπτομέρεια, η αρτιότητα, η τελειομανία είναι η οδύνη. Μια σχέση έρωτα, αγαπητική, η σχέση μου με τη φωτογραφία, συγκρούεται, αναδιαρθρώνεται, εξελίσσεται.

Έζησα για πολλά χρόνια μεταξύ Αθήνας, Στοκχόλμης και Ρίο Ντε Τζανέιρο συνθέτοντας εικόνες κι εμπειρίες ζωής.

Πέραν της φωτογραφίας, λατρεύω να πεζοπορώ εκτός μονοπατιού σε βουνά, να σκαρφαλώνω βράχους, να κάνω σέρφ ή  καγιάκ στα κρυστάλλινα νερά και να διαβάζω.

Σήμερα ζω και φωτογραφίζω στον Πόρο